
ના કશે પ્હોંચી શકયા હાંફી ગયાને એટલે,
ને અમે હાંફી ગયા બેસી ગયાને એટલે.
આપણે સાથે હતાં વરસાદમાં એ સાંજ બાદ,
કેટલું બળવું પડ્યું પલળી ગયાને એટલે.
કોઈ વટ માર્યો નથી કે શોક પણ પાળ્યો નથી ,
છે સફેદી, રંગ સૌ ઉતરી ગયાને એટલે.
મન અગર મક્કમ હશે પ્હોંચી શકાશે ક્યાંય પણ,
આ બધું બોલી શકો પ્હોંચી ગયાને એટલે.
સૂર્યનો ચ્હેરો ખરેખર શું હતો દેખી શક્યા!
આંખમાં અંધારને આંજી ગયાને એટલે.
ભાવિન ગોપાણી
Really beautiful poetry. Keep up the good work!
LikeLike